சிவகாசி

காரிருளில் கதிரவன் கரைய

வானக் கரும்போர்வையில்

வெண்மதி உலாவற

என் நினைவுகள் உயிர்பெற
நடுசாமம்(12 மணி)
தூக்க கலக்கத்தில்
நொடி முள் தள்ளாட
கடிகார மணிமுள்
மெதுவாக கீழே சரிய
மனம் பின்செல
பேனா முன் ஓட

சிவகாசியின் தண்ணிர்க்கதை
வருடம் எப்போதும்
பெய்யும் மழை பொய்க்கும்
முக்காலம் வறண்ட வசந்த காலம்

தடம்புரண்ட தண்டவாள
ரயில் பெட்டிகள்போல்
காத்திருக்கும் வாய்
பிளந்தகுடங்கள்
முன்னிரவு ஊறிய உப்புநீரை
அடிப்பம்பில் முன்னேற்றி
பின்னிரவில் சேமிப்பர்

அயர்ந்த சூரியன்
கண் விழிக்கும் முன்

அதிகாலை எழுந்த
உக்கிரன் நாவு நீளும்
பெரிய குளம்,சின்ன குளம்
குட்டை, ஆறு திங்கும்.

மதியம் வெறிகொண்ட

பிளிறு போல்
திமிறித் தெறிக்கும்
உடலை ஊடுருவி
தேகக் குருதிநீர் பார்க்கும்.
உமிழ்நீர் கேட்கும் !

பசி அடங்கா சூரியன்
விண் கொண்டு
அழுதால் உண்டு மழை

விண்ணீர் கானல்நீர்
மண்ணீர் கண்ணாமூச்சி காட்டும்.
எனினும் நாங்கள்

கண்ணீர் காணோம்..

சிவகாசி பூமிக்கும் கோரப்பசி
புல் பூண்டு தாவரம்
தின்று வளரும்

கந்தக பூமி.

வெண்மதியின் ஓளி
அடிப்பம்பின் ஓலி என்
ஆழ்மனதில் வலி
இன்றும் எங்கோ !

தொடரும்...
"வெயில்" படம் ரொம்ப பிடிச்சு இருந்ததுனா கண்டிப்பா
ராமகிருஷ்ணன் "நெடுங்குருதி " நாவல் படிச்சுப் பாருங்க.
ஹிமாலயக்குளிரிலும் வெயில் உக்கிரத்தை அனுபவிப்பீர்கள். !